Mądrość Puldraka na temat elfów: Część 2

Kuridai znalazł schronienie w wulkanicznym obszarze, zamieszkałym przez okrutne stworzenia i pustoszonym przez wybuchy góry. Ogołoceni z prawie całej własności, schowali się w jaskiniach i nauczyli jak być niezwykle skrytymi. Musieli bardzo ciężko pracować, walczyć o prawie każde dobro z naturą i brutalnymi bestiami. Większość potworów zdolnych żyć w tak nieprzyjaznych warunkach była tak potężna, że bezpośrednie ataki były bezowocne. Elfy wymyślały coraz to bardziej przebiegłe metody walki, szturmem, pułapki oraz taktyki uderz i uciekaj. Po ponad stu latach zgromadzili wystarczającą ilość zapasów pozwalającą opuścić płonącą ziemię i zaadoptować swój sposób życia do nowego otoczenia. Tak stali się skrytymi ludźmi spod wzgórz. Byli niezłomnymi wojownikami, gdy tylko ich nowemu domowi zagrażało niebezpieczeństwo. Jakieś sto lat walczyli z wszystkimi intruzami aż ich odkrywcy nawiązali kontakt z innymi pozostałymi elfimi kastami. Pod rosnącym naciskiem coraz bardziej potężnych fal ataków orków, opuścili swoje domy, aby połączyć siły z innymi elfami w niełatwym przymierzu. Ich wygląd zmienił się w jeszcze bardziej smukłą Wersję zwykłych elfów. Ich skóra jest bardzo jasna, ich włosy czysto-białe lub kruczo-czarne. Młodzi członkowie tej kasty często farbowali kosmyki swoich włosów, przeważnie były to kolory jak czerwony, niebieski lub fioletowy. Czerwone, albinoskie oczy są częste, ale generalnie występują wszystkie kolory oczu.