Wielkie Stworzenie: Księga 1

Uman w swojej mądrości rozpoznał możliwości, które samoistnie ukazały się im tutaj, spytał Tibiasule czy przyłączy się do kręgu twórców i pomoże im w zadaniu tworzenia. Tibiasula się zgodziła, ponieważ ona także była zafascynowana pomysłem tworzenia. Uman, w którego naturze leżało pojmowanie sekretów oraz wnikliwość, zrozumiał, co było ich błędem przy poprzednich próbach, był to: Bez określonego najważniejszego punktu egzystencja nie była możliwa, i wszystko musiało się rozpłynąć jakoś nie miało kierunku i celu. Żeby to naprawić wynalazł CZAS. Aby stworzyć czas, Bogowie zjednoczyli swoje moce. Nawet Zathroth był zafascynowany pomysłem swojej innej połowy, więc ofiarował małą część swojej siły do tego celu. Mędrcy twierdzą, że to przez jego pracę cały czas dąży w długim biegu do zniszczenia i upadku. Moce pobożnych zawiązały się w niewyobrażalną moc większą niż jakkolwiek wcześniej. Zaczęła się krystalizować w przestrzeni w przeogromną spiralę. Narastała coraz wyżej i wyżej, stała się stabilna, najważniejszym punktem, kierunkiem i celem egzystencji! W taki sposób kryształowa kolumna czasu rosła w górę i od wtedy była na nieruchomym centrum stworzenia.